بچه که بودیم "دل دردها" را به زبان گریه میگفتیم

 همه میفهمیدن...

اما الآن که بزرگ شدیم "درد دلها" را به هر زبانی میگوئیم،

کسی نمیفهمد!!!

 اگر می‌دانستم این آخرین دقایقی است که تو را می‌بینم،

به تو می‌گفتم: “دوستت دارم” و نمی‌پنداشتم تو خود این را می‌دانی.

همیشه فردایی نیست تا زندگی فرصت دیگری برای جبران این غفلت‌هابه ما دهد.

کسانی را که دوست داری همیشه کنار خود

داشته باش و بگو چقدر به آنها علاقه و نیاز داری.

مراقبشان باش. به خودت این فرصت را بده تا بگویی:

“مرا ببخش”،

“متاسفم”، “خواهش می‌کنم”، “ممنونم” و از تمام عبارات

زیبا و مهربانی که بلدی استفاده کن. هیچکس تو را به

خاطر نخواهد آورد

اگر افکارت را چون رازی در سینه محفوظ داری.

خودت را مجبور به بیان آن‌ها کن!

به دوستان و همه‌ی آنهایی که دوستشان داری بگو: “چقدر

برایت ارزش دارند.”

اگر نگویی فردایت مثل امروز خواهد بود و روزی با

اهمیت نخواهد گشت…